امتیازاتِ قرآن
امتیازاتِ قرآن
1. گنجاندن معارفى بلند در کلماتى کوتاه: مثلًا در مورد زن و مرد تعبیر مىکند، «هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ»[1] زنان لباس شما و شما لباس آنها هستید. براى بیان سستى قدرتهاى غیر الهى، آنها را به خانهى عنکبوت تشبیه مىکند.[2] و یا اینکه از آفریدن یک پشه آنان را ناتوان مىداند. «لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً»[3]
2. شیرینى کلام و نفوذ: هزار بار هم خوانده شود کهنه نمىشود، بلکه هر بار نکتهاى به دست مىآید.
3. آهنگ و موسیقى کلام: طنین و آهنگ کلمات آن، مخصوص است و اگر آیهاى از قرآن در میان سخنان هر عرب زبان، یا در میانِ روایات باشد، مشخّص است.
4. جامعیّت قرآن: از برهان تا مثل، از دنیا تا آخرت و نیز مسائل خانوادگى، حقوقى، سیاسى، نظامى، اخلاقى، تاریخى و ... را دربردارد.
5. واقعگرایى: محتواى آن مبتنى بر حدس و گمان نیست. حتى داستانهایش مستند و واقعى است.
6. همه گیر و جهانى: مردم در هر سطح و هر کجا باشند، از آن بهره مىبرند و قرآن به صورت کتاب تخصّصى نیست.
7. ابدى: هر چه از عمر بشر و علوم مىگذرد، اسرار بیشترى از قرآن کشف مىشود.
8. رشد فزاینده: با داشتن بیشترین دشمن و ضربات فراوان، بیشترین رشد را در طول عمر خود داشته است.
9. معجزهاى در دست: این معجزه در دست همه است و از نوع سخن و کلمه است که در اختیار همه است.
10. هم معجزه و هم کتاب دستور و قانون است.
11. از فردى درس نخوانده و در منطقهاى محروم از سواد است.
12. چیزى به آن افزوده یا از آن کاسته نشده است و مصون از تحریف است.
[1] بقره، 187.
2 عنکبوت، 41.
3 حج، 73.
